سخنان رهبر معظم انقلاب در خطبه های نماز جمعه تهران (8):
مسائل مصر و تونس :
مصر-
چند صد هزار - از فقراى قاهره توى قبرستانها زندگى ميكنند!
یزدفردا "حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران در آستانه سی و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در خطبه های نماز جمعه امروز پانزدهم بهمن ماه 89 به نکات مهمی اشاره نمودند که ضمن انتشار کامل بیانات معظم له ،مطالب ایراد شده ایشان پیرامون موضوعات مختلف را با توجه به اهمیت مطالب و موضوعات مطرح شده منتشر می نماییم .
در خطبه دوم نماز جمعه این هفته مقام معظم رهبری به مسائل مصر و تونس پرداختند :مصر
مصر كشور بسيار مهمى است
رهبر معظم انقلاب در خطبه های نمازجمعه امروز تهران:و اما مصر. مصر كشور بسيار مهمى است.
استقلال و آزاديخواهى در آن كشور موج ميزد
من چند نكته‌ى كوتاه را عرض بكنم.
مصر اولين كشور اسلامى است كه با فرهنگ غربى آشنا شد.
اواخر قرن هجدهم، شروع آشنائى مصر با فرهنگ غربى بود، قبل از همه‌ى كشورها.
مصر اولين كشورى بود از كشورهاى اسلامى كه با فرهنگ اروپائى آشنا شد،
و اولين كشور اسلامى بود كه در مقابل آن فرهنگ اروپائى و غربى ايستاد و عيوب آن را فهميد و در مقابل آن مقاومت كرد.
سيد جمال‌الدين بزرگ، آن مرد اسلام‌خواهِ شجاعِ مبارزِ بزرگ، بهترين جائى را كه براى مبارزات خود توانست پيدا كند، مصر بود؛ بعد هم شاگردان او، محمد عبده و ديگران و ديگران.
حركات اسلام‌خواهى در مصر يك چنين سابقه‌اى دارد.
مصرى‌ها شخصيتهاى بزرگى دارند، از لحاظ سياسى، از لحاظ فرهنگى؛ همه آزاديخواه.
مصر شد رهبر دنياى عرب از لحاظ فكرى و سياسى. در دوره‌ى طولانى‌اى كشورهاى عرب نگاه ميكردند به مصر؛ مصر رهبر دنياى عرب شد.
خب، استقلال و آزاديخواهى در آن كشور موج ميزد.
البته فرصتهاى خوبى در اختيار آن مردم قرار نگرفت؛ جز مدتهاى كوتاهى.
اولين كشورى بود يا بزرگترين كشورى بود كه به اتفاق سوريه براى خاطر قضيه‌ى فلسطين وارد جنگ شد.
كشورهاى ديگر اسلامى هيچكدام در اين چند جنگى كه با اسرائيل داشتند، ورود پيدا نكردند.
كشور مصر سربازان خودش را، ارتش خودش را، مردم خودش را، پشتيبانى‌هاى خودش را برد، كه البته موفق نشدند؛ يكى در سال 1967، يكى در سال 1973.
مصر يك چنين كشورى است.
نا مبارک نگذاشت كاروانهاى كمك‌رسانى به مردم غزه كمك كنند.
لذا مصر ملجأ و پناه فلسطينى‌ها محسوب ميشد؛ بلكه حتّى ملجأ و پناه بسيارى از انقلابيون ديگر كشورها مصر بود كه ميرفتند آنجا.
خب، يك چنين كشورى سى سال است افتاده است دست كسى كه نه فقط آزاديخواه نيست، بلكه دشمن آزاديخواهى است؛ نه فقط ضد صهيونيسم نيست، بلكه همراه و همكار و امين و به يك معنا نوكر صهيونيستهاست.
كشورى كه يك روز پرچم مبارزات ضد صهيونيستى در اين كشور براى همه‌ى دنياى عرب الهامبخش بود، كارش به جائى رسيد كه اسرائيلى‌ها و دشمنان صهيونيستى در همه‌ى فعاليتهائى كه عليه فلسطينى‌ها خواستند بكنند، متكى شدند به كمك اين نامبارك؛ كمكشان كرد.
در قضيه‌ى غزه اگر حسنى مبارك به اسرائيلى‌ها كمك نميكرد، نميتوانستند غزه را محاصره كنند.
فلسطينى‌ها در غزه در محاصره بودند - الان چهار سال است در محاصره‌اند - در جنگِ بيست و دو روزه، مرد و زن و كودك اين مردم به وسيله‌ى آتش اسرائيلى سوختند، نابود شدند، خانه‌هاشان تخريب شد؛ اما نگذاشتند كاروانهاى كمك‌رسانى به اين مردم كمك كنند.
نه اينكه از خود مصر، حتّى ديگر كشورها هم ميخواستند از مصر عبور كنند - از جمله مردم ما - ميخواستند بروند به اينها كمك برسانند، اما حسنى مبارك نگذاشت.
يك چنين وضعى در مصر حاكم بود.
حركت از نماز جمعه شروع ميشود
خب، اين مردم را به ستوه آورد. مردم مصر به خاطر طرفدارى رژيم كنونى مصر از اسرائيل، به خاطر دنباله‌روى و اطاعت محضش از آمريكا، احساس ذلت ميكنند، احساس تحقيرشدگى ميكنند.
عامل اصلى حركت، اين است. اينها مردمى هستند مسلمان.
حركت از نماز جمعه شروع ميشود، از مساجد شروع ميشود.
شعارها، شعارهاى «اللَّه‌اكبر» است.
مردم شعار دينى ميدهند و قوى‌ترين جريان مبارز در آنجا، جريان اسلامى است.
مردم مصر ميخواهند اين ذلت را از روى خودشان پاك كنند؛ عامل اين است.
غربى‌ها نميگذارند اين تحليل در بين ملتها و افكار عمومى عالم رواج پيدا كند؛ همه‌اش اشاره ميكنند به مسائل اقتصادى.
البته بله، اين هم يك حقيقتى است كه نوكرى كسى مثل حسنى مبارك نسبت به آمريكا، نتوانست يك قدم مصر را به سمت شكوفائى پيش ببرد.
چند صد هزار - از فقراى قاهره توى قبرستانها زندگى ميكنند!
چهل درصد جمعيت هفتاد و چند ميليونى مصر زير خط فقرند!
در خود شهر قاهره، آنطورى كه گزارشهاى مسلّم براى بنده وجود دارد، چند صد هزار - البته من تا دو سه ميليون هم شنيدم، اما قدر مسلّم چند صد هزار - از فقراى قاهره توى قبرستانها زندگى ميكنند! آواره، بيابانگرد، ميروند به قبرستانها پناه ميبرند.
مردم در سختىِ معيشت زندگى ميكنند.
يعنى آمريكائى‌ها به خاطر اين نوكرى، پاداش هم ندادند.
امروز هم به او پاداش نميدهند.
اينها مثل شيطانند
امروز هم هر ساعتى كه او از مصر فرار كند و خارج بشود - به اميد خدا - مطمئن باشد كه اولين دروازه‌اى كه به روى او بسته خواهد بود، دروازه‌هاى آمريكاست؛ راهش نميدهند؛ همچنان كه بن‌على را راه ندادند، همچنان كه محمدرضا را راه ندادند.
اينها اينجورى‌اند.
اين كسانى كه دلشان براى دوستى آمريكا و رفاقت با آمريكا و اطاعت از آمريكا ميتپد، اين نمونه‌ها را ببينند.
اينها مثل شيطانند.
در دعاى صحيفه‌ى سجاديه ميفرمايد شيطان وقتى كه من را دچار ميكند، بعد نگاه ميكند آن طرف - به تعبير بنده - به من ميخندد، به من پشت ميكند، اعتنائى نميكند.
اينها اينجورند. آمريكائى‌ها به وسيله‌ى اين افراد حقير و ضعيف، دنبال منافع خودشانند.
البته امروز آمريكائى‌ها بشدت دستپاچه‌اند؛ اسرائيلى‌ها بيشتر از آنها دستپاچه‌اند.
در قضيه‌ى مصر، دنبال يك علاجى هستند؛ علاجى هم پيدا نخواهند كرد. مشغول فريبند؛ دم از طرفدارى از مردم ميزنند. حالا گفتند آمريكائى‌ها هم به او گفتند بايستى زودتر بركنار بشوى و بروى.
اين بسته به اين است كه مردم مصر چه جور عمل كنند و چگونه تصميم بگيرند.
ادامه دارد
- نویسنده : یزد فردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
چهارشنبه 12,مارس,2025